İyi olur diye diye, ne olduğunu tam anlamadığımız ve aslında hiçbir zaman da anlayamayacağımız meselelere göz yumup yaşıyoruz.
Farkında olmadan sıradanlaştırdığımız etik ihlalleri, zamanla normalleşiyor. Karşımızdaki yaparsa “günah”, biz yaparsak “mübah” diyerek önce kendimizi, sonra da herkesi kandırdığımızı sanıyoruz.
Oysa ilkeler üzerine kurulu, tavizsiz etik değerlerimiz toplumla birlikte yozlaşıyor ve birer birer yok oluyor.
“Mübah – Günah” değerlendirmesinin taraflara göre şekillendiği bir dönemdeyiz. Ahlaki çöküşün hızla devam etmesi artık kimseyi rahatsız etmiyor.
İlkesiz, değersiz ve emeksiz elde edilen, “önemli olan kazanmaktır” anlayışı üzerine kurulan bina, kaybedildiğinde yıkılan ilk binadır, unutulmamalı.
Bize öğretilen değer şuydu: Kimliksiz ve kişiliksiz kalabalıklarla yürümektense, onurunla tek başına davanı ve inancını savunmak. Güzel ahlaktan ve değerlerden taviz vermeden yürümek.
Ama artık öyle değil…
Zina suçtur. Dinde haram kılınmıştır.
Biliyorsunuz, İran’da “muta nikahı” var. Usulüne uygunmuş gibi gösterilerek zinayı haramdan çıkaran bu nikah, etik ve ahlaki açıdan nasıl izah edilmeli?
Haram mı? Evet… İran’da da haram! Ama muta yapınca günah, bir anda mübah oluyor.
Allah’tan bizde yok!..
Burada mesele, temsilidir. Peki gerçekten günah mübah olur mu?
Terörist başı Apo… İmralı’da, “terörsüz Türkiye”nin önünü açmak için görüşülen, fikirleri kamuoyuna açıklanan, terör örgütünün kurucu önderi…
Bir zamanlar adı bile telaffuz edilmezken, bugün “Önder Apo” denildiğinde günah olmaktan çıkıp adeta mübah hale mi geldi?
Evet, Türkiye’nin terörsüz bir geleceğe yürümesi çok önemli. İnsanlar ölmesin, analar ağlamasın. Hiç kimse etnik yapısı, kökeni ve inancı nedeniyle ötekileştirilmesin. Buna itiraz eden var mı? Yok.
Ama bir dönem İstiklal Marşı’na yapılan saygısızlık, devlet ve millet değerlerine yönelik ahlaksızlık, günah sayılır ve yapanlar yargı önünde hesap verirdi.
Bugünse aynı saygısızlık, “farklı bir dönem” gerekçesiyle mübah görülüyor. İyi niyet, nezaket olarak görülmeli; ama zaafiyet gibi anlatılmasına da izin verilmemeli.
Zor bir dönemden geçiyoruz. “Ateşten gömlek” gibi bir proje: Terörsüz Türkiye.
Ama unutmamalıyız ki en büyük gücümüz irademizdir.
Hepimize günah olan, başkasına mübah olmamalı.
Birine günah olan, ötekinin ötekisine de mübah olmamalı.
Günah ve mübah, yapan kişilerin kimliklerine ve makamlarına göre değişmez.
Yakın zamanda Şehitkamil Belediye Başkanı Umut Yılmaz kardeşim, CHP’den ayrılıp AK Parti’ye geçti.
CHP’deyken yaptıklarına “mübah” diyenler, AK Parti’ye geçince “günah” demeye başladılar.
İşte ilkesizlik dediğim tam da bu!
AK Parti, Umut Yılmaz hakkında ortaya atılan iddialar için suç duyurusunda bulunmuştu. Yargı takipsizlik verdi.
Doğru ya da yanlış kısmı tartışılır, ben bilemem.
Ama şunu gördüm: Suç duyurusu yapıldığında “yedirmeyiz” diyenler, Yılmaz AK Parti’ye geçince yine “size yedirmeyiz” demeye başladılar.
İlke ve etik bu şehirde uzun süredir kayıp.
Ahlak ise yalnız…
Mübah ile günah arasında gidip geliyor.