Sevmem ortalıkta gezmeyi…
İşlerin kötüye gitmesi tercihimdir.
Kaos, entrika, kriz ve hele bir de ihaneti eklerseniz, değmeyin keyfime…
Bu aralar çok keyifliyim.
İşler benim açımdan harika gidiyor.
Nasıl iyi olmasın ki?
Artık küresel bir marka oldum.
Her yerde varım.
Memnuniyet oranım zirvede.
Gelen, gideni aratıyor.
Kötülük benim sermayem.
Daha kötüsü gelene kadar, en kötüsü bugündür.
Ama unutmayın…
Ortada çok gezinmem, bir anda çıkar, ortalığı altüst ederim.
Oysa önceden hep haber veririm.
Kimse beni ciddiye almaz; ta ki hançer gibi saplanana kadar.
Batınca da kurtulması zordur benden.
Benim adım iflas.
İşletmede işler kötüye gidince ben devreye girerim.
Ekonomide tablo çıkmaza girince yine ben gelirim.
Millet, devletinden umudu kesince; kurumsal yapı çöker… işte o ben olurum.
Kültür mü dediniz?..
Eğer kültürel değerler yerini sadece ekonomik tercihlere bırakıyorsa, orada biten bir şey vardır: O da iflastır.
Ve bu da yine benim adım.
15 Temmuz’da hain darbe girişiminde başarısız olan FETÖ terör örgütünün kaybetmesi, onların da iflasıydı.
Onlar gitti, ben geldim.
11 Temmuz 2025’te PKK’nın silah bırakması ve Terörsüz Türkiye sahnesinin açılması; kandan ve kaostan beslenenlerin iflasıdır.
Onlar da iflas edecek.
Geliyorum!
Ve çok kötü iflas ettireceğim onlara.
Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nde, federasyon isteyenlerle iki devletli çözüm arayışında olanların yarışacağı seçimlerde, kimin fikrinin iflas ettiğini hep birlikte göreceğiz.
Bir iflas olacak; öyle görünüyor ki federasyon isteyenler fikirlerinin altında kalacak.
Ortadoğu’da cetvelle sınır çizenlerin, yayılmacı politikalarla kimseyi umursamadan, acımadan insanları katledenlerin iflası çok yakındır.
İnsanlık kazanacak.
Zalimler kaybedecek.
Onları destekleyenler de iflas edecek.
Gücü olduğu hâlde zalimin zulmüne sessiz kalanlar da iflas edecek.
Halklar, onları cezalandıracak.
Bu iflas, sadece saltanat kaybı olmayacak; canlarını ve mallarını da kaybedecekler.
Kötüler iflas edecek.
Türkiye’de millî meselelerde Batı ağzıyla konuşan, desteği milletten değil dışardan bekleyenler iflas edecek.
Hatta diyebiliriz ki, çoktan ettiler bile.
Kötüler iflas edecek.
Sevmeyenler, çalanlar, kaçanlar, benciller…
İşinin hakkını vermeyenler…
Beytülmale göz dikenler…
Yalancılar, yancılar, yağcılar…
Omurgasızlar, kulcular, korkaklar…
Sahtekârlar, inancını savunamayanlar…
Çıkarı için her haltı yiyenler…
İkiyüzlüler, şerefsizler, sabetayistler…
Siyaseti ticaret için yapanlar…
Kazanan ama harcayamayanlar…
Malının kıymetini bilmeyenler…
Aşına, eşine, işine sahip çıkmayanlar…
Ülkesini sevmeyenler…
Akranını, akrabasını gözetmeyenler…
Korumayanlar, kollamayanlar…
Hepsi iflas edecek.
Dili olup konuşmayan,
Kulağı olup duymayan,
Gözü olup görmeyen,
Serveti olup da fakire el uzatmayan…
Batmaya mahkûmdur.
Batıyorlar, farkında değiller.
Böyle yaşayanlar yaklaşan iflasın farkında değiller.
Oysa her insan, kendi iflasını kendisi hazırlar.
Tıpkı şirketler, şehirler, ülkeler, liderler gibi…
Kendine bir şans ver.
İflasını ertele, belki bir konkordato ilan et.
Yaptığın yanlışları tekrar etme.
Kendini kurtar.
Bizi kurtar.
Hepimizi kurtar.
Yoksa senin yanlışın, hepimizin kaderi olur.
Ona göre karar ver.
Terörsüz Türkiye meselesine bakış açın müspet olmalı.
Terörün bitmesi, bazı kesimlerin iflası olabilir.
Tam bağımsız Türkiye’nin ayak sesleri, bazılarını rahatsız edebilir.