Biz Kıbrıslılar, yemin ederken de beddua ederken de Allah’ın yakma eylemi ile ilgili ifadeyi kullanırdık sıklıkla.
Yemin ederken, sonradan günlük dilimize giren, ‘Yemin ederim’, ‘Şuradan şuraya gitmek nasip olmasın’ gibi ifadeler yerine, ‘Allah yaksın beni’ diye yemin ederdik.
Aynı şekilde beddua ederken de, Allah yaksın seni denirdi.
Geçtiğimiz birkaç gündür, bu beddualarla, yalan yere yapılan yeminlerin toplamını yaşıyoruz gibi.
Bu söylediğimizi dini bir konsept içerisinde değerlendirmek isteyenler varsa elbette yanlış olmaz, ancak söylediğim o değil.
Yönetmek üzere görevde olanların sadakatlerinin bu ülkenin ortak değerlerine değil, kendi kişisel ve biraz da zümresel varlık ve çıkarlarına olması halinin getirdiği durumun sonucudur.
Aynı şekilde ülkenin yönetiminde herhangi bir söz sahibi olmamasına karşın, verdiği oylarla, sadece kendi dar çevrelerine ve kendilerine hizmet edenlerin, sözüne ettiğim dar çerçevelerine dahil olmak isteyenlerin de günahları elbette ki büyük.
Bu günahların hesabını kimilerine göre Allah kesiyor, kimilerine göre ise tabiat ana aracılığıyla yakma fiili gerçek oluyor. Hem de hemen hemen her yıl.
Benim olana değil bizim olana daha çok önem vermeye başladığımız gün bu ceza ortadan kalkar diye düşünüyorum.
Gelişigüzel, çok oyu var ya da partiye bağış yaptı diye orman arazisinde dilediği gibi at koşturmasına izin verilenler ya da bir kurumları, partilidir o nedenle liyakatına bakmaksızın yönetmek üzere görevlendirilenler ya da daha ötesi düğünüme cenazeme geldi diye en kutsal şeyimiz olan oyumuzu verdiklerimiz ile oyu verme işlemimiz bu cezaları hak etmemize neden olmuyor mu sizce?
Orman yangınları değil sadece konu. Ancak tabiat ananın ya da yaratıcının gücünü gösterdiği bir alan olması hasebiyle son derece uygun bir örnektir.
Rüzgar eserse, yangın kontrolden çıkar, yağmur yağarsa durur. İnsanoğlunun elinde olmayan etkenler karşısında ne kadar elimizin kolumuzun bağlı olduğunu görmek açısından anlamlıdır.
İstediğiniz kadar uçak, istediğiniz kadar helikopter.
Güneş battı mı, tabiat ana dilediği gibi davranabiliyor.
Yani size, bize deniyor ki, bana ihanet ederseniz, gazabımdan kurtulamazsınız. Bu sözlerin sahibine, dileyen Tanrı, dileyen Tabiat Ana der.
Milletvekili, Cumhurbaşkanı ya da yargıç yeminleri teknik yeminlerdir.
Namusum ve şerefim diyor.
Aslında, doğala dönecek olursak, bunu ve şunu yapmazsam, Kıbrıs ağzıyla ‘Allah beni yaksın’ demekle eşdeğerdir.
Allah sizi de bizi de yakıyor.
