Cumhurbaşkanı Ersin Tatar ziyaret ettiği okulda çocuklarla top oynarken, futbol programı jeneriklerine girebilecek bir düşüş şekli ile sosyal medya deyimiyle viral oldu.
WhatsApp'tan bana birkaç kaynaktan gelen videoyu açıp izlediğimde düşüşün vahametini gördüm, ilk tepkim herkes gibi ‘O mu?’ oldu. Sonra da yapılan ortaya doğru hamle edip, ayağının takılmasıyla düşen kişinin Ersin Tatar olduğuna kani olduğum andan itibaren de, düşüşün 60 yaş üstü bir kişide yaratabileceği yaralanma ile ilgili endişe ettim doğrusu.
Eminim bir ki yerinde birkaç morluk ya da sıyrık vardır ancak eli kolu kırılmış olsa ya da daha kötüsü olsa, alay etmek için yapılan sosyal medya paylaşımları anında silinirdi. Neyse ki anladığım kadarıyla sağlık açısından bir sıkıntı yok.
Düşmüş işte.
Bir iki saat sonra bir mesaj daha düşüyor WhatsApp'a.
Bu sefer Ersin Tatar’dan geldi. Bir video daha. Bu videoda, Tatar, yerden yapılan ortayı sağ ayağıyla kaldırıyor, sonra da sol ayağıyla gelişine vuruyor ve genç kaleciyi avlayıp golü atıyor. Mesajda da, ‘Bugün öğrencilerle bir araya gelip futbol oynarken futbolun doğası gereği düşmemi bazı haber siteleri yayımlamış.
Varsın olsun, ben yine gençlerle oynayayım, yine düşeyim, yine kalkayım’ diyor.
Mesaj müthişti.
Bunun yerine, ‘dış güçler tarafından beslenip, bizleri kötü göstermeye çalışan işbirlikçilerin benimle alay etmesi beni yolumdan döndüremeyecek’ gibi bir açıklama da yapılabilirdi.
Tatar insani olan bir düşme olayı üzerine sosyal medyada yapılan yayınlara insani bir yanıt vermiş.
Düşmek insani bir şey çünkü.
Hatırlayın Recep Tayyip Erdoğan 2003 yılında Bayrampaşa Belediyesi’ni ziyareti sırasında ata bindirilmek istenmiş, at huylanıp şaha kalkınca attan çok kötü bir şekilde düşmüştü. O dönem hasmı sayılan Necmettin Erbakan açıklama yaprak ‘At şahsiyetli çıktı. Üzerinde tutmadı’ dedi. Erbakan siyasi golünü atmazdan önce ise, ‘önce insani olarak geçmiş olsun dileklerimi ileteyim’ dedi.
Tatar’a geçmiş olsun diyenine pek rastlamadım sosyal medyada ne yazık ki.
Bu gibi olaylar dünyanın dört bir yanında olmuyor mu? Elbette ki oluyor.
Misal Amerikan başkanlarının neredeyse tümü Air Force One adı verilen ABD Başkanı’nın özel uçağının merdivenlerinden inerken ya da çıkarken, ayakları takılmış ve de tökezleyip düşmüşlerdir. Liderler enerjik görünmek için uçak merdivenlerini koşar adım çıkmak isterler, sıklıkla da takılıp düşerler.
Avustralya Başbakanı Julia Gillard Hindistan ziyaretinde, resmen yolda yürürken yere yüzüstü yapışırken, Rus Başbakan Medvedev, Çelenk koyma töreninde çelengin altında kaldı. Devlet Bahçeli Söğüt’teki festivalde öyle bir düştü ki, ‘kalkamaz’ derdiniz. Eski İtalya Başbakanı sahnedeki konuşmasını bitirdikten ve kürsüden ayrılırken, boyunu daha uzun göstermek için koydukları platforma ayağı takıldı ve yere kapaklandı. Daha sonra ayağa kalkan Berlusconi, gülerek platformu aldı ve düşmesinin suçlusunun kendisinin değil platform olduğunu izleyicilere gösterdi.
Diyeceğim o ki, evet düşene güleriz. Doğamızda var. Ama doğamızda olan ama unutmaya yüz tuttuğumuz bir şey daha var. Düşeni kaldırmak.
Sanki yavaş yavaş ‘düşene bir tekme ve bizden’ noktasına doğru eviriliyoruz.
Bu da kötü.
