Kuraklık ve susuzluk yaşarsak ne yaparız?..
Bir planımız vardır elbet diye düşünüyorum.
İran, başkenti Tahran’da kuraklık nedeniyle azalan su kaynakları yüzünden, 10 milyonluk şehirde yalnızca iki haftalık içme suyu kaldığını açıkladı.
Hatta İran Cumhurbaşkanı Pezakşiyan, “Tahran’ı taşımak zorunda kalabiliriz.” diyerek en kötü senaryoya karşı halkını uyardı.
Yeni dönem, su kaynaklarının akılcı yönetilmesi ve tasarrufun gerçekten doğru yapılması gereken bir dönem olacak.
Türkiye’de Cumhuriyet tarihinin en kurak dönemlerinden birini yaşıyor desek, abartmış olmayız.
Gaziantep, kuraklık haritasında en riskli bölgeyi temsil eden siyah kuşakta yer alıyor.
Nüfusumuzun hızla artması, su kaynakları üzerindeki baskıyı daha da artırıyor.
Suriye savaşının ardından şehrimize yerleşen yaklaşık 500 bin misafir ve 6 Şubat depremlerinin ardından gelen 300 bine yakın depremzede yeni nüfus, Gaziantep’in planlanandan çok daha fazla su tüketmesine neden oldu.
Günlük 600 bin metreküp suyun tüketildiği Gaziantep, içme suyunu Mizmilli, Kartalkaya ve Düzbağ barajlarından temin ediyor.
Gaziantep Organize Sanayi Bölgesi (OSB) ise özellikle Tekstil boyama ve tekstil sektörlerinde artan su ihtiyacını karşılamak için Fırat Nehri’nden su getirmeye başladı.
Birkaç ay önce hayata geçirilen bu proje, şehrin su yükünü bir nebze hafifletti.
Şehrin toplam su tüketiminin yaklaşık yüzde 35’ini kullanan OSB’nin Birecik Barajı’ndan su getirmesi, belki çılgın değil ama “cesur” bir proje.
Bu konuda Gaziantep OSB Başkanı Cengiz Şimşek’e ayrı bir teşekkür borçluyuz.
Hatta öğrendiğime göre, Başkan Cengiz Şimşek’in Hazine ve Maliye Bakanı Mehmet Şimşek’in Gaziantep ziyaretinde Birecik Barajı’nı satın almak için teklif sunduğu konuşuluyor.
Bakan Şimşek’in bu öneriyi değerlendireceğini söylediği ve ayrıldığı Gaziantep’te, geleceğe dönük makro su yatırımlarını şimdiden planlamamız gerektiği artık çok açık.
Belki İran kadar şanssız ve sıkıntılı değiliz.
Evet, önümüzdeki hafta Salı günü itibarıyla yağış bekleniyor.
Ama bu, uzun vadeli çözüm değil.
Alternatif, daha büyük ve güçlü kaynaklar bulmak ve bu kaynakları Gaziantep’e kazandırmak zorundayız.
Gaziantep belki Tahran olmaz, ama su kaynakları konusunda artık eski Gaziantep de değil.
Tasarruf önemli.
İsrafı önlemek en büyük tasarruf olarak bilinse de, refüjlerde ve parklarda çim sulaması kentteki en büyük tüketim alanlarından biri olarak karşımıza çıkıyor.
Demiyorum ki yeşilden vazgeçelim.
Tam tersine, su ihtiyacı az olan bitkileri ekelim ve şehri bu dönüşüme yavaş yavaş geçirelim.
“Su hayattır.” denir, ama genelde bitince kıymeti bilinir.
Depremde bir bardak su bulamadığımız, cebimizdeki paranın işe yaramadığını hepimiz gördük.
Sadece su ve kuru ekmekle hayatta kaldığımız o günlerde,
kasadaki tapuların, bankadaki mevduatların, kolumuzdaki altınların hiçbir değeri kalmadı.
Varlık önemlidir ama kendi kendine yetebilen kaynaklar çok daha değerlidir.
İklim değişikliğiyle birlikte, dünyada kuraklık ve kıtlık tehlikesi konuşuluyor.
Birçok uzman, önümüzdeki yüzyılın savaşlarının su yüzünden çıkacağını söylüyor.
Peki biz buna hazır mıyız?
Gaziantep olarak bir eylem planımız var mı, yok mu?
Açıkçası, bilmiyorum!..
Gaziantep Büyükşehir Belediye Başkanı Fatma Şahin’in Düzbağ Projesi, tam da böyle kritik bir dönemde hayata geçirildi.
Kentin geleceği açısından hayati bir yatırım olan bu proje için teşekkür etmek gerekiyor.
Ama “şimdilik yetmez ama evet” diyerek, bundan sonrasında şehrin enerjisini yeni su kaynakları geliştirmeye ve mevcut kaynakları doğru yönetmeye yönlendirmemiz şart.
Su biterse hayat biter.
Makam da, servet de, medeniyet de anlamını yitirir.
Su konusu, Milletin ve devletin beka meselesidir.
Birecik Barajı’na “müşteri” olan OSB Başkanı Cengiz Şimşek, OSB’nin 50 yıl sonrasını düşünerek adım atıyor.
Bizim de içme suyunda daha radikal, daha realist çalışmalar yapmamız gerekiyor.
Su yoksa, hiçbir şeyin önemi kalmaz.