Önceki yıllardaki paylaşımımı küçük dokunuşlarla yeniden paylaşıyorum.
Adeta söz birliği etmişçesine, “Ahhh, nerde o eski bayramlar” serzenişi, her yıl belli bir yaş üzerindekilerin bayram sohbetlerinin değişmez gündemi haline geldi.
Hakikaten, nerde o eski bayramlar? Sorun bayramlarda mı? Yoksa sorun bayramı özde değil, sözde kutlayanlarda mı?
Nerde, Nerede?
“Nerde o eski bayramlar” şablonu üzerinden konuşmaya başlayanlar, işin kolayına kaçıyor olmasın? Sorumluluğu kendisinde, bireylerde değil de bayrama yüklemek daha mı kolay oluyor acaba?
Sorun bayramlarda değil, bireylerde, bireylerden oluşan milletin değişen bayram algısında. Eski bayramları yaşamak isteyene dur diyen, engel olan mı var? Yok. Bizler değil miyiz bayramı tatil fırsatı kabul eden?
Üç dört günlük bayram süresinde aile büyüklerimiz, çocuklarımız, kardeşlerimiz, akrabalarımız, dostlarımız ve komşularımızla bir araya gelip hasret gidermek ve kucaklaşmak yerine, uzaklaşmanın adını tatil koyanlar, bizler değil miyiz?
Eskiden PTT önü ya da kırtasiyecilerden aldığımız bayram kutlama kartlarını gönderirdik, matbu da olsa üzerine el yazımızla sevgili dostum yazarak, altında imzamızı atarak.
Ya şimdi? Sümer tabletlerindeki ya da Mısır piramitlerindeki gibi sembollerle yapılan yazışmalarla yasak savıyoruz, pardon bayram kutluyoruz. Kuru, acı, soğuk ve sevimsiz yazışmalarla. Bayramı kutladın mı, kutladım. O kadar.
Merhum Hıncal Uluç üstadımız, bu duruma çok güzel değinmişti;
"Telefonum, telefonunuzun bayramını en içten dileklerle kutlar, şarjının bol olmasını diler." İşte yaraya tuz basmak budur. Ama ya vücut direncimiz arttı ya da tuzun etken maddeleri azaldı ki, ne yapılırsa yapılsın o yara acı vermiyor.
Ya ucube kelimelere ne demeli? Tmm., Slm, ok, mrb ve daha birçok boş harf dizini. Nerde o eski bayramlar söylemini yapanlar, bunları yapanlar değil mi?
Nerde o eski bayramlar? Öyle mi? Bayramlar eskimez, anlayış değişimi ile eskitilir. Eskiyen bayramlar değil, beynimiz, yozlaşan, birey odaklı yaşam tarzımız.
Bahaneyi bayramlarda aramayalım, aynaya bakalım.
Kimse kusura bakmasın ama bu sözleri laf olsun, torba dolsun söylemi olarak yorumluyorum.
