Rasıh Reşat Yazdı, Türkiye Medyasının Kıbrıs Arrogansı bitti mi acaba

Kıbrıs Türk halkı sandığa gitti, yüksek bir katılım ve net bir farkla Tufan Erhürman’ı Cumhurbaşkanlığına taşıdı. Halkın iradesi berrak, mesajı netti. Fakat bu mesaj Türkiye medyasına ulaşana kadar, yolda hem çarpıtıldı hem de küçümsendi.
Her zaman gördüğümüz “Kıbrıs arrogansı” yine sahnedeydi.

“Haniymiş benim yavruvatanım olmuş, büyümüş de kendine seçim yapıyormuş” tonuyla konuşanlar mı istersin; hayatında kumar harici Kıbrıs’a gelmemiş meslektaşlarımın, kulaklarıma inanamadığım sözlerle “derin Kıbrıs politikası” analizi yapmalarını mı? Ekranlar da sütunlar da bunlarla doluydu.

Bir kısmı, “Erhürman seçilmemeli, seçilirse Kıbrıs elden gider, hainler kazanır, Rumlarla iş tutar, bizi sırtımızdan vurur” tadında yorumlarla seçim sürecini değerlendirdi. Fulya Öztürk’ün adamızı “şereflendirdiği” günlerdeki CNN Türk yayınında, ekrandaki o meşhur altyazıları yazan editör arkadaş — sana da selam olsun.

Bir diğer kısım ise tam tersi noktadaydı:
“Erhürman seçilsin, bu Ak Parti’ye sağlam bir tokat olur” refleksiyle hareket ettiler. Onların yazıp çizdikleri de çoğu zaman kendi Ankara muhalefetlerinin bir dışavurumu, bir tür tatmini gibiydi.

Tabii bu tablo içinde Kıbrıs’ı gerçekten bilen, yıllardır takip eden, yerel meslektaşlarıyla temas kuran gazetecileri tenzih ederim. Ama genel olarak — ana akım ya da sosyal medya fark etmez — Türkiye medyası, Erhürman’ın seçilmesini yine Ankara merkezli bir iç siyaset okumasına dönüştürdü.
“Kıbrıs’ta sol kazandı, Ankara kaybetti” manşeti birçok gazetede ilk refleks oldu.
Bu bakış sadece yüzeysel değil, aynı zamanda kibirliydi. Çünkü bu seçim, “Ankara’ya mesaj” değil, “Kıbrıs Türk halkının kendine bakışı”ydı.
Ama bunu görmek istemediler.

Türkiye medyası, ne yazık ki Kıbrıs’ı hâlâ bir “uzantı” gibi okuyor.
Sanki kendi siyasal merkezinin küçük bir sahnesiymiş gibi.
Oysa Kıbrıs’taki seçmen artık refleksle değil, rasyonelle oy kullanıyor.
Bu yeni tabloyu görmek yerine, birçok köşe yazarı “Ankara’ya karşı duran kazandı” klişesine sarıldı.
Bir kısmı da işi “dış güçler” ve “federal hayaller” anlatısına bağladı.
Böylece halkın iradesi değil, kendi paranoyaları konuştu.

Hâlbuki bu seçim, halkın hem Türkiye ile ilişkide saygı, hem de içeride adalet arayışının sandığa yansımasıydı.
Ama o klişe cümle — “sol kazandı, Ankara kaybetti” — hem Kıbrıs Türk halkını hem de kendi okurunu küçümseyen bir ifadedir.

Daha da tehlikelisi şu:
Türkiye halkı, Kıbrıslı Türklerle ilgili kanaatini on yıllardır bu kibirli, yüzeysel, tepeden bakan medya diliyle oluşturdu.
Bu yüzden, en ilerici, en entelektüel dostlarımdan bile “Ne oldu, Rumlara mı teslim oluyorsunuz?” tadında mesajlar alabiliyorum.

Gazetecinin görevi halkı bilgilendirmektir.
Ama bunu yaparken kanaat oluşturduğunun da farkında olmalı; bilgilerini sürekli güncellemek zorunda.
Ne yazık ki Türkiye medyasında “her konuda uzman” olma sendromu, Kıbrıs söz konusu olduğunda da devreye giriyor.

Yine de, seçimden sonra sanki bir şeyler değişmeye başladı gibi.
Dün gece uykum kaçtı, televizyon kanalları arasında gezinirken TGRT’de Nagehan Alçı, Şamil Tayyar ve Cem Küçük’ün Kıbrıs konuştuğu bir programa rastladım.
“Bu ilginç olacak” dedim. “Yine bir güzel aşağılayacaklar, yüksek perdeden konuşacaklar.”
Ama şaşırdım.
Cem Küçük, “Kıbrıslı Türkler bizden farklı düşünüyor ve bu çok doğal. Özgürlüklerine düşkündürler. Medyaları ve yargıları bağımsız” dedi.
Nagehan Alçı, “Annan Planı kaçırılmış bir fırsattı” dedi.
Hepsi bir ağızdan seçimin meşru olduğunu, Erhürman’ın düzgün bir isim olduğunu, endişe edilecek bir durum olmadığını söylediler.
Alçı, ayrıca Türkiye medyasının bu kadar müdahil olmasının yanlışlığına dikkat çekti. Hatta Nagehan Alçı, “Türkiye Medyasının hezimeti” gibi bir ifade kullandı.

Müthişti.
Belki de yıllardır söylenenlerin aksine, bu kez bir farkındalık kıvılcımı yandı.
Belki nihayet, Kıbrıs’a yukarıdan değil, yan yana bakmanın zamanı gelmiştir.