Aklın iptal edildiği yerdeyiz
İsmet Özel’in şiirinde bir cümle var ki, çağımıza doğrudan ok gibi saplanır; “Ben aklı bir kenara bırakıyorum, çünkü aklın sınırında durmak yalnızlıktır.”
İsmet Özel’in “Akla Karşı Tezler” şiirini dinledim geçen sabah, sonrasında da tekrar tekrar okudum.
Bu mısralar bir şiir değil sadece; bir meydan okuma, bir feryat, bir aklın kibirli tahtını yerle yeksan etme çağrısıdır.
Bu şiirde, modernizmin, rasyonalizmin ve seküler aklın “sözde ilerlemesi”ne karşı sahici bir varoluş isyanı yankılanır.
Bugün geldiğimiz noktada, akıl her şeyin ölçüsü olarak dayatılıyor bize. Kalbin sesi boğulmuş, vicdanın çığlığı susturulmuş.
Aklı yüceltenler, insanı merkeze koyduklarını iddia ederken aslında insanı değersizleştiren bir sistem kurdular.
İsmet Özel, tam da buna karşı çıkıyor. “Akla karşı tezlerim var” derken, “aklı yok saymıyorum, ama aklı kutsallaştıran sizi ifşa ediyorum” demektedir.
Modern akıl, modern ifadeyle Tanrı’yı göğe sürdü, insanı makineleştirdi, merhameti istatistiğe çevirdi.
Akıl, sevginin yerine mantığı; sadakatin yerine menfaati; adaletin yerine hukuku koydu.
Bu yüzden bir çocuğun ağlaması “rahatsız edici ses” haline geldi; bu yüzden mazlumun ölümü “normal”leşti.
İsmet Özel’in şiirinde bir cümle var ki, çağımıza doğrudan ok gibi saplanır;
“Ben aklı bir kenara bırakıyorum, çünkü aklın sınırında durmak yalnızlıktır.”
Evet, biz bu çağda yalnızız.
Çünkü akıl artık bizi birleştirmiyor, ayrıştırıyor.
Akıl artık kalbimizin değil, cebimizin çıkarına çalışıyor.
Biz ise bu akıl çağında, akılsızca savruluyoruz.
Oysa insan dediğin varlık, sadece düşünen değil; hisseden, inanan, bağ kuran bir varlıktır.
Akıl, imanla dengelenmediğinde zulüm üretir.
Kalple barışmamış akıl, Firavun aklıdır.
Akla karşı tezler işte bu yüzden bir kurtuluş çağrısıdır.
Aklı reddetmeden, aklı putlaştıran sisteme karşı duruş.
İsmet Özel’in dizelerinde bu çağın çatırdayan vicdanı vardır.
Bir uyarıdır bu şiir;
“Her şeyin hesabını bilenlerin, hiçbir şeyi anlamadığı bir çağda yaşıyoruz.”
Ey okur, bu yazı da bir tezdir akla karşı!
Aklın yetmediği yerlerde kalbini dinle.
Mantığın sustuğu yerde vicdanına sor.
Ve en çok da, İsmet Özel’in dediği gibi:
