İstanbul'da vicdanları sızlatan olay!

İBB'ye bağlı Darülaceze’den yanında refakatçi olmadan izin verilen yaşlı ve akli melekeleri tam yerinde olmayan kadın Kadıköy'den nasıl geri döneceğini bilemediği için otobüs durağında kalakaldı. Durakta durumu fark eden duyarlı bir vatandaş kendi imkanlarıyla ilgili bütün kurumları arayarak yardım etmeye çalıştı.

Twitter'da Ezgi kullanıcı ismiyle yaşadığı zorlukları ve karşılaştığı akıl almaz vurdumduymazlığı sosyal medyadan paylaşan vatandaş şu ifadeleri kullandı;

İş çıkışı eve dönerken karşılaştığım durumu paylaşıyorum. Ne kadar zavallı bi hâlde olduğumuzu bir kere daha anlamış bir şekilde.

Karaköy durakta bir hanımefendi İBB Darülaceze’de (Kayışdağı) kaldığını ve nasıl döneceğini bilmediğini söyledi. Beyanına göre akli dengesi yerinde değil. Haritadan baktım 3 vasıta ile gidiliyor. Hâl ve hareketlerinden bunu pek başaramayacak gibi görünüyordu.

Kurumu aradım. Kurum amiri 153’ü aramamı zabıta ekibinin gelip alabileceğini söyledi.153’ü aradım böyle bir şeyin mümkün olmadığını şahsın kurumdan ayrılırken kendisinin sorumluluğu aldığını dönmek zorunda olduğunu söyledi yine de 183’ü arayıp yardım isteyebileceğimi söylediler.

Aradım bizim sorumluluğumuzda değil 153’ü tekrar arayın ekip göndersinler dediler. Aradım yine hanımefendinin sorumluluğu aldığını yapabilecekleri bir şey olmadığını söylediler. Kaldığı yere nasıl gideceğini bilmeyen yaşlı bi kadını sokak ortasında bırakıp evime mi gideyim dedim.

Şikayet oluşturabilirsiniz dediler. "Şikayetim şu an kadını eve mi yollayacak" dedim. 155’i arayabilirsiniz o zaman dediler. Hem hiçbir işe yaramayacağını bildiğim şikayeti oluşturdum hem de 155’i aradım durumu anlattım. Ekip geldi, evi sadece Beyoğlu sınırları içerisindeyse bırakabiliyoruz dedi. Aynı sitemi onlara da yaptım, memur ben bi amirimi arayayım dedi. Amiri demiş ki Sirkeci Marmaray’a bırakın orda görevliye sorsun nerde ineceğini, inince otobüse binsin :D Kadın diyor ki ben nasıl gideceğim bu saatte bilmiyorum ki.

Ne darülaceze ne 153 ne 183 ne 155 kurumuna nasıl gideceğini bilmeyen, -ne hastalığı var bilmiyorum- ondan kaldırıma çıkmak için bile desteğe ihtiyaç duyan, aklının git-gelli olduğunu beyan eden 67 yaşındaki bir kadına “işleyiş bu şekilde değil” diyerek kuruma dönme sorumluluğunu hatırlattı. Başka çarem kalmadığı için ekip arabasına bindik, Sirkeci Marmaray’da indik. Ayrılık Çeşmesi’ne geldik. Kayışdağı otobüsünün kalkmasına 46 dk var diye Darülaceze güvenliğini aradım buradan alamaz mısınız en azından diye.

Hayır siz otobüse bindirin, şoföre söyleyin tam kurumun önünde inecek dedi. Şu an otobüsün kalkmasına 20 dakika , durakta soğuktan üşüyerek gözlerim dolu dolu bunları yazabiliyorum sadece. Yol boyu dura dura dinlene dinlene ilerledik çünkü ayakta duramıyor bile.

Kimsesiz, yaşlı ve hasta bir insana bu devletin yapabileceği tek şey bir yatak bir de ekmekmiş yazıklar olsun. Bu kadın oraya günlerce dönmese kimse aramayacak Kış Hizmetleri’nde kalanlar için sorumluluk alınmıyormuş. Güvenlik öyle dedi. Zabıta kadını sokakta bulmuş, oraya bırakmış gitmiş.

Bu kadın kimsesi olmadığı için soğukta donarak ölebilir, aç kalabilir, gece tecavüze uğrayabilir veya öldürebilir. Kimsesi olmadığı için bu kadın olanlar bunlar.

Hikayesini sordum. Söylediğine göre eşi ölmüş, oğlu evli, iki torunu var onlarla yaşamış bir süre. Sonra sokağa atmışlar. Evini bir daha bulamamış. Karaköy’deymiş. Karaköy’e oğlunu bulmaya gelmiş. Yine bulamamış. Evlada bak. Sen aklımı koru Allah'ım.

Bana tacını verdi onunla ilgilendiğim için. Gelinim senin gibi olsaydı bunlar başıma gelmezdi diyor. Bu hikayenin tek kötüsü gelin olsa keşke.

Otobüs şoförü ve Marmaray görevlisi bile aşağılıktı. Kadının akbili yok. Ben iki kere basamıyorum geçelim diyorum. El kol yapıyorlar bana. Kadın dengede duramıyor otobüsü hareket ettirmeyin bir oturalım diyorum bana çemkiriyor.

Hayatımda hiç bu kadar aciz hissettiğim bi an olmadı, ağlamaktan başka hiçbir şey gelmiyor şu an elimden. Bu kadın için, binlercesi için yapabileceğim hiçbir şey yok çünkü.

Yaptıkları tek şey bu. Tam olarak neyi çözüme kavuşturacağız bununla? Evimizi sokacak bir başımız, ekmek alacak iki kuruş paramız var diye hâlimize şükredecek duruma getirdiler bizi.

Duyarlı  bir  vatandaşımızın  mağdur  bir  diğer  vatandaşımıza  yardım  etmek isterken  yaşadığı  süreci  sosyal  medyada  paylaşması  üzerine,  mesajlarda  adı geçen “Darülaceze” kurumu hakkında basın açıklamasıdır.

Darülaceze  Başkanlığı,  127  yıldır  Okmeydanı’nda  bulunan  yerleşkesinde kurulduğu günden bugüne 30.000’i çocuk olmak üzere toplam 100.000 kişiye “Şefkat Yuvası” olmuştur. Halen 600’e yakın insanımızı kuruluş felsefesinden ödün  vermeden barındıran  Darülaceze  din,  dil,  ırk,  cinsiyet  ve  mezhep  farkı gözetmeksizin cami, kilise ve havrasıyla dünyada eşi benzeri olmayan bir hayır kurumudur.

Kurumumuza kabulü yapılan sakinlerimizin ilk bir ay ihtiyaç olması halinde kurum  dışına  bir  refakatçi  eşliğinde  çıkmaktadırlar.  Bununla  birlikte  her  ay Başhekimimizin başkanlığında  daire  sorumlu  hemşiresi,  sorumlu  hekimi  ve sosyal  servis  sorumlusundan  oluşan  komisyon  marifetiyle  dışarı  çıkabilecek sakinlerin listesi oluşturulur. Bu liste güvenlik amirliğine ulaştırılır ve listede adı olmayanların tek başına dışarı çıkmasına müsaade edilmez. Diğer sakinler izin kağıdı düzenlenerek belirli süre için refakatçı eşliğinde dışarı çıkabilir.

Darülaceze  Başkanlığında,  duyarlı  vatandaşımızın  mesajlarına  konu  olan; bir  sakinin  izinsiz  ve  refakatçi  olmadan  kurum  dışına  çıkması  veya  dışarıda kalmasına göz yumulması söz konusu bile olamaz.

Kurumlar  arası  isim  benzerliğinden  dolayı  Darülaceze  Başkanlığına karşı kamuoyunda oluşabilecek olumsuz algıyı önlemek adına bu açıklamayı yapma zorunluluğu doğmuştur. 

Bizde kimse yarı yolda kalmaz.Darülaceze hepimizin evi.Kamuoyuna saygıyla duyurulur.