Gaziantep’te 59 yaşındaki terzi Nurettin Avcı, elinden iğne ipliği düşürmediği mesleğini ustasından yadigar kalan makinesiyle sürdürüyor.
Yeni ve gelişmiş olan dikiş makineleri çıkmasına rağmen yarım asırdır teknolojiye meydan okuyarak 1950 model makineyle müşterilerine hizmet eden Avcı, yaklaşık 15 metrekarelik iş yerinde emektar dikiş makinesiyle hazır giyim sektörüne direniyor.
Henüz 7 yaşındayken bir terzi ustasının yanında çıraklığa başlayan 3 çocuk babası Avcı, o günden bu yana mesleğini aynı yerde icra ediyor.
Küçük yaşta başladığı terzilik mesleğinde çıraklığını tamamladıktan sonra kendi dükkanını açan Avcı, yıllar boyunca kendisine arkadaşlık eden malzemelerle işini sürdürüyor. İlerlemiş yaşına rağmen gerek dikiş dikerken, gerekse iğneden iplik geçirirken hiç zorlanmayan, ömrünü dikiş makinesi, iğne, makas ve ütü ile geçirdi.
Hayatı boyunca mesleğine olan sevgi ve saygısını hiç kaybetmeyen Avcı, 50 yıldır terzilik mesleğini büyük bir şevkle sürdürüyor.
Küçük ve eski dükkanında 50 yıldır mesleğini eline makası aldığı ilk günkü heyecanla devam ettiren Avcı, henüz çocuk yaştayken çırak olarak çalışmaya başladığı terzi dükkanında ustasından mesleğin püf noktalarını öğrendi.
1974’te açtığı iş yerinde alın teri dökmeye devam eden Avcı, 50 yıldır hatıralar biriktirdiği ve çıraklar yetiştirdiği ekmek teknesinden gelen eski ama tıkır tıkır çalışan dikiş makinesi sesi pasaja ayrı bir hava katıyor.
Metre, iğne ve makasını elinden düşürmeyen, sayısız pantolon, şalvar, ceket, gömlek ve pardösü dikti, binlerce eşyanın da tamiratını yapıp, sökükleri elden geçiren Avcı, 12 yaşında çırak olarak başladığı terzilik mesleğini ilk günkü heyecanla ve tutkuyla sürdürdüğünü belirtti.
İlkokulu bitirdikten sonra mesleğe başladığını anlatan Avcı, "Bir meslek sahibi olmak için ilkokulu bitirdikten sonra ustamın yanında terzi çırağı olarak mesleğe başladım. Komşumuzun yeğeninin vesilesiyle bu mesleğe başladım. Mesleğe 1978 yılında başladım. Ustamızın yanında mesleğe çırak olarak başladık. Kalfalık ve ustalık yaptıktan sonra mesleği bugüne kadar devam ettirdik" dedi.
Terzilik mesleğinin geçmiş yıllarda daha hareketli olduğunu belirten Avcı, "Yıllardır bu mesleği severek yaptık. Fakat şu an bu mesleğin bir değeri kalmadı. Ustalığın da bir değeri kalmadı. Çırak zaten hiç yok. Bu şekilde mesleğimizi sürdürüyoruz. Bu meslekle 3 çocuk büyüttüm. Çocuklarıma mesleğimi öğretmedim. Çocuklarım esnaf oldu. Kendi mesleklerini devam ettiriyorlar" şeklinde konuştu.
Hayatında terzilik dışında bir meslek yapmayı düşünmediğini belirten Avcı, "Mesleğimi çok seviyorum ve bu mesleğe ömrümü verdim. Bu meslek sabır isteyen bir meslektir. Adeta iğne ile kuyu kazıyoruz. Tek tek iğne ile dikiş yapıyoruz. Meslekte yetişen eleman olmadığı için bu meslek ileride kıymetli bir meslek olacak. Mesleğimiz eskiden çok güzel bir meslekti. Parası da güzeldi. Fakat şu anda bu mesleği yapacak biri ancak asgari ücret kadar para kazanabilir" ifadelerini kullandı.
Yeni ve gelişmiş olan dikiş makineleri çıkmasına rağmen 1950 model makineyle müşterilerine hizmet ettiğini belirten Avcı, "Ustam bu makineyi 1952 yılında almış. Ustam vefat ettikten sonra makineyi ben aldım. Makine ustamdan bana hatıra kaldı. Hala makinemle çalışıyorum. Makinenin hatırası var. Benim işimi görüyor. Konfeksiyon gibi çalışmadığım ve sipariş üzerine çalıştığım için işimi görüyor" diye konuştu.