Eskişehir Olgunlaşma Enstitüsü’nde kadınlar tarafından geleneksel el sanatları kültürü yaşatılırken, büyük bir özenle hazırlanan ürünler ile kadın emeğinin önemine dikkat çekiliyor.
Eskişehir Olgunlaşma Enstitüsü’nde görev alan kadınlar, geleneksel el sanatlarının pek çok dalında eserler üretmeye devam ediyor. Eğitim süreçlerini tamamlayan kadınlar, siparişe yönelik çalışmalarını sürdürdükleri üretim atölyelerinde maddi kazanç sağlarken, aynı zamanda geçmişten günümüze özenle aktarılmış olan el sanatlarını yeni kuşaklarla buluşturuyor. Kadınlar lületaşından iğne oyasına, nakış ve dokumaya kadar pek çok farklı el sanatını icra ediyor. Üretilmiş olan eserler, kadın emeğinin ve gücünün önemini bir kez daha ortaya koyuyor. "Burada nakışlarımızı geleceğe taşıyoruz"
Olgunlaşma Enstitüsü’nde görev alan Sevgül Akpınar, gerçekleştirilen çalışmaların özellikle kadın elinden çıkmış olmasının önemine değindi. Kadınların bir arada çalışması ve üretmesinden dolayı duydukları mutluluğu dile getiren Akpınar, ortaya çıkarttıkları eserlerle emeklerini geleceğe taşıma fırsatı bulduklarını belirterek, "Burada geçmişten günümüze yapılmış işleri yenileyip modernize ederek yeniden sunuyoruz. Çalışmalarımıza gösterilen ilgi çok güzel, bundan dolayı da çok mutluyuz. Hem müdürümüz hem de hocalarımız çok emek veriyorlar. Biz de bu sayede gelişiyoruz, bilgilerimizi yeniliyoruz ve nakışlarımızı geleceğe taşıyoruz. Olgunlaşma Enstitülerinde genelde kadın çalışanlarımızla birlikte çalışıyoruz, o yüzden sevdiğimiz ve memnun olduğumuz bir ortam" ifadelerini kullandı. "Unutulmaya yüz tutmuş bir sanatı icra ediyoruz"
İnci Öz, 6 yıldır Olgunlaşma Enstitüsü’nde usta öğretici olarak çalıştığını ifade ederek, "Severek çalışıyoruz. İşimiz çok güzel, bildiğimiz her şeyi burada öğrendik. Burada geçmişte yapılan şeyleri yeniliyoruz. Unutulmaya yüz tutmuş bir sanatı icra ediyoruz. Şu anda Elde Maraş İşi yapıyoruz, Puşideler yapıyoruz. Bunlar sultanların üzerine örtülen örtüler. Mesela şu anda Hafsa Sultan’ın puşidesini tekrar çalışıyoruz. Var olan puşideleri eskidiği için yeniliyoruz. Geçmişten geleceğe nesiller boyunca aktarıyoruz aslında. Biz nasıl önceki nesillerin yaptıklarını görüyorsak inşallah bizden sonraki nesiller de bizim yaptıklarımızı görecek" şeklinde konuştu. "Bir sene boyunca aşk ve sevgi ile işliyoruz, ilmek ilmek dokuyoruz"
İnci Öz, puşidenin zahmetli ve zaman alan bir el sanatı olduğunu dile getirerek, çalışmalarından şu şekilde bahsetti:
"Puşide iki kanat, bir baş bir de ayaktan oluşuyor. Tamamlamamız yaklaşık olarak bir senemizi alıyor. Bir sene boyunca aşk ve sevgi ile işliyoruz, ilmek ilmek dokuyoruz. Her birimizin el emeği göz nuru var. Çok sabır gerektiriyor. Sabır ve sevmek ikisi birlikte gidecek. Hem seveceksiniz hem sebat edeceksiniz. İşte o zaman sonucu güzel oluyor." "Burada tüm işlerimizde tarihi ve geçmişi yaşatıyoruz"
Semanur Tokat, geleneksel Türk el sanatlarından iğne oyası üzerinde çalıştıklarından bahsetti. Tokat, iğne oyasını yalnızca yazma ve tülbentler üzerine de aynı zamanda kıyafetlere de işlediklerini belirterek, "Güzel işler yapıyoruz ve burada olmaktan çok memnunuz. İşimizi severek yapıyoruz, burada bu ürünleri ortaya çıkarabiliyor çok güzel bir duygu. İğne oyası genelde kadınların başlarına taktıkları yazmalarda kullanılıyor ama biz onun dışında başka ürünlerin üzerine de çalışıyoruz. Burada tüm işlerimizde tarihi ve geçmişi yaşatıyoruz, eserlerimizde geleneksel teknikleri korurken farklılıklar da yapıyoruz. Örneğin iğne oyasını sadece yazmalarda ve tülbentlerde değil kıyafetlerde de yansıtıyoruz; aynı şekilde bohçalarda da kullanıyoruz" dedi.